Gökhan Çağlayan

Sanırım 96 senesiydi yamaç paraşütü diye birşey duymuştum ama yapanlara ulaşamamış sonunda Atlas dergisinde küçük bir ilan görüp haftasonları Ankaraya eğitime gitmeye başlamıştık. Blackmagic’ler ile Racon’a çıkıp düz uçuyorduk. 12 ile 15 saatleri arası uçulmuyordu. Çünkü insanı yukarılara götüren bir tür hava oluşuyordu! Bir süre sonra gerek malzemesizlik gerek ortam eksikliğinden bıraktık.

Pek çoğumuzda olduğu gibi küçükken kapmıştık bu virüsü. Şemsiyelerle yüksekten atlamak, paraşüt yapmaya çalışmak, pilot olmayı hayal etmek. Aradan 4-5 sene geçmişti yine birşeyler dürtüyordu. Zaman gelmişti. Yine aradık. Bu sefer doğru bir yerlere ulaşmıştık. Barış Aydınsoy aracılığıyla Bühak’a katıldık. Bir seneyi bekleyerek geçirdik. En sonunda Eeeeeeh deyip Ormanlıda ilk kaçak uçuşumuzu yaptığımızda artık parawaiting kısmı bitmişti. Bir şeyler değişmişti, aynı kedi iki kere geçmişti ve matrikste bir hata oluşmuştu. Ertesi sene ilk termiğimi döndüğümde artık aynı kişi değildim. Yeni dostlar edindim (işte çoğu burada). Başka herşey bitmişti artık dağlar, mağaralar…. sadece mavi gökyüzü ve geniş coğrafya vardı. Yetmedi tabi…. Tanrı XC’yi yaratmıştı. Yapamıyorduk, olmuyordu ama her hafta 700-800 km yol yapıp deniyorduk. İstanbulluyduk, tatlı su pilotuyduk, dağı, tepesi, termiği olmayan topraklardandık. Hiç bırakmadık. Ufak ufak 20-30-40 km’ler gidiyorduk ama hep +100 hayali. Ve o muhteşem rekor günü. Çökelezden kalkan 6-7 kişi pek çok ilki gerçekleştirdi. Uzun süre kırılamayacak Türkiye rekoru, yeni rotalar, DHV 1-2 ile ilk +100 ve ilk şuursuz +100 (bilin bakalım kim).

Termiksi Hayvan’dım artık…..İş hayatımdan ayrı yaşadığım hayaller ve mutluluklarla dolu ikinci bir hayatım vardı. Bana benzeyen insanlar vardı. Hayalleri olan, dağlarda, gökyüzünde olmayı seven. Geyik yapıp, uçup, içip gezen insanlar. Patlaklar ordusu.

Sıkılmadan aynı rutin Perşembe hava tahminlerine başlama, Cuma yola çıkma stresi (arabalıyı foto finishle yakalama bir kere insan gibi giremez mi insan arabalıya olmadı) , yol boyu geyik, redbull, sabah 2 saat uyku, dağa çık, uç yada patla, retrieve, akşam geyik, içki, geyik daha çok geyik, Pazar uç yada patla, sabah’a kadar uçuş geyiği ve istanbul. Pazartesi herkes dinlenmişken dayak yemiş gibi işe giden biri (bu adam hep böyle nedense bakışları) , Salı kendi gel internetten geyige devam, Çarşamba daha iyi, bu hafta kesin +100 (yenilen pehlivan reloaded) , Perşembe meteo………

En zor günlerimde hep kaçtığım yer oldu take off’lar ve muhabetlerine sığındığım kardeşlerim. Hayatta yaptığım en iyi şeylerden biri oldu. İyi ki yapmışım. Kafama Tandem pilotu düşmesine ve neredeyse boynum kırılacak olmasına rağmen.

Kelleştik (bazılarımız hep öyleydi), şişmanladık, evlendik, çocuk sahibi olduk, dert sahibi olduk, para sahibi olduk değiştik yani epey ama bir şey hala aynı umarım öyle kalır.

Hürmetlerimle,

Termiksi